හිතට දැනුනු ගීයක්
ගුණදාස කපුගේ කියන්නේ සංගීතය තුලින් ලංකාවේ එක්තරා ආකාරයක විප්ලවීය පෙරලියක් ඇති කරපු මනුස්සයෙක්.පෞද්ගලිකව මමත් බොහොම අසා කරන ගායකයෙක්.මිනිසුන්ගේ ජිවිතයේ දුක,සතුට,තනිකම,විරහව වගේ ගොඩාක් දේවල් ගැන ගීත කියපු කෙනෙක්.මිනිස්සු වෙනුවෙන් ඔහු ගායන කරපු ගීත අතුරින් ලුෂන් බුලත්සිංහයන් අතින් ලිය උනු මේ ගීතයත් හිතට වදින දැනෙන ගීතයක්.මිනිසුන් අතර තියෙන පන්ති භේදය ගැන බොහොම අපුරුවට කියවෙන පද රචනයක්.වර්තමානයේ රට තුල අහිංසක දුප්පත් මනුස්සයෝ එදා වෙලා කන්න නැතුව අසරණව ඉද්දි ධනපතියෝ එක රැයකදී අනවශ්ය විදියට දහස් ගණන් මුදල් නාස්ති කර විනෝද වෙන රටක තමා අපි ඔක්කොමල ජිවත් වෙන්නේ.දුප්පත් පවුල් වල ඉන්න දෙමව්පියන්ගේ දරුවන්ව පාසල් යවාගන්න බැරුව කන්න නැතුව ඉද්දි ධනවත් පවුල් වල අය තම දරුවන්ගේ උපන්දින සාද වලට නිකරුනේ මුදල් වියදම් කරනවා.මේක හැමදාම හැමෝම වෙනස් වෙන්න ඕනා වෙනස් කරන්න ඕන කියල කිව්වට එක වෙනස් වෙන්නේ නැති එකයි ඇත්ත තත්වය.මේ පවතින පන්ති භේදය ගැන ලියඋනු අපුර්ව නිර්මාණයක් තම මේ ගීතය. මට දැනුන ආකාරයට මේ ගීතයේ තේරුම මේකයි
විදුලි මිණි පහන් දැවී
බොළඳ ගී සිනා රැළී
නිලංකාර අදුරේ සිරවී සැඳෑ සාදයේ
කුරා කුහුඹු මිනිසා වෙමි මා
ඔබේ මන්දිරේ
කුරා කුහුඹු මිනිසා වෙමි මා
ඔබේ මන්දිරේ
ධනපති පන්තියේ තරුණියක් සමග දුප්පත් පවුලක තරුණයෙක් විවාහ වෙලා එම තරුණය සාදයක් තුල මුහුණ දෙන අත්දැකීම තමයි ගීතයෙන් කියවෙන්නේ.නෙක නෙක වර්ණයේ විදුලි බුබුළු මැද බොහෝ පිරිසක් විනෝද වෙමින් සිටිනවා.ඔවුන්ගේ සමාජ පන්තිය තුල මේ තරුණයා බොහොම අසරණව සාදයේ අදුරු මුල්ලකට වී කල්පනා කරනවා.
එන්න කන්න බොන්න මිහිරේ
සැමටයි ආරාධනා
ඔබේ හඬ කිදී සිදී යයි
කතා සරිත් සාගරේ
ඔබේ හඬ කිදී සිදී යයි
කතා සරිත් සාගරේ
තරුණයා දකිනවා ඇය සාදයේ ඉන්න හැම කෙනෙක්ටම කන්න බොන්න ආරාධනා කරමින් බොහොම විනෝදෙන් සිටින ආකාරය.නමුත් තරුණියට තමන්ගේ ස්වාමියා වෙන මේ තරුණයා ගැන කිසිම ගානක්වත් නැහැ.සාදයේ ඉන්න හැමෝගෙම කතා බස් සහ හඩවල් මැද්දේ ඈතින් සිටින තරුණයාට මේ තරුණියගේ හඩ ඇසෙනවා.
සුරාගෙන පිරූ විතේ
විසුළු කෙලි නැටුම් සිනා
යොමා ඇස බලන් යළි සොඳුරේ
මැදුරු දොර දිහා
බොහොම උසස් ලෙස තියෙන මේ සාදයේ හැම කෙනෙක්ම මත් වෙලා ඉන්නවා.හැම කෙනෙක්ම සංගීතයත් එක්ක විවිධ විදියට නටමින් විනෝද වෙනවා.ඒ අතර තුර සාදයේ කෙලවර ඉන්න තරුණයා සාදය තියෙන මැදුරේ දොර දිහා කවුරු හරි බලන්න කියල හිතින් හිතනවා.
දෙන්න කන්න බොන්න නොකියා
දෙනෙතින් ආරාධනා
දෑත පා ඉඳුල් යදී ඇස්
ගයා හංස ගීතිකා
දෑත පා ඉඳුල් යදී ඇස්
ගයා හංස ගීතිකා
තරුණයා දකිනවා තමන් වගේම සමාජයේ දුප්පත් හිගන ළමයි පිරිසක් සාදයේ දොර ගාවට ඇවිල්ලා කන්න බොන්න මොනවහරි ලැබෙයි කියල අසරණ දෑස් වලින් බලා ඉන්නවා.සාදයේ ඉන්න කිසිම කෙනෙක්ට මේක ගානක්වත් නැහැ කාටවත් මේක පෙන්නේ නැහැ .බඩගින්නේ ඉන්න ළමයින් කතා කරලා ඉල්ලන්න බැරි නිසා ඔවුන් ඉදුල් ටිකක් හරි දෙන්න කියල අත් දිගු කරගෙන ඉන්නවා.
ඔබේ මන්දිරෙන් එහා
මගේ ලොව බලා සිටී
පළා යයි ඔබේ ලොවෙන් මා
දෙපා සමු නොදී
මේ සියල්ලම බලන් හිටපු තරුණයාට තේරෙනවා තමන්ට මේ පවුල් පසුබිම ගැලපෙන්නේ නැහැ කියලා.මේ සියලු දේවල් තුල ඔහුට කිසිදු වටිනාකමක් නැහැ කියලා ඔහුට තේරෙනවා.ඔහු එක මොහොතක් හෝ එතන ඉන්නේ නැතුව ඇයගෙන් මිදී ඔහුගේ ලෝකය සොයාගෙන පලා යනවා.ඔහුගේ ලෝකය වෙන්නේ බොහොම දිලිදු පැල්පත් නිවාසයක් වෙන්න පුළුවන්.
ගීතය මෙතනින්
https://www.youtube.com/watch?v=vRSHGLkTvp4